6 Temmuz 2011 Çarşamba

Beyni sulanan çocuk.

         Şu facebook arada sırada da olsa işe yarıyor doğrusu! Adamın biriyle bir yıl önce yaptığım konuşmayı yine bulabiliyorum sohbet çubuğunda üzerini tıkladığımda. Yani bu da demek oluyor ki her şeyimizi kaydediyorlar aslında ki ben mailleri saklarım sadece. Neyse. Bu başka bir konu şimdi.
         Şimdi konu şu. İnsanın gün geçtikçe kendini geliştirmesi ve ilerlemesi gerekir değil mi? Yani bir yıl boyunca yaptığım tüm şeylerin, okuduğum kitapların, dergilerin, gazetelerin ya da izlediğim bütün o görsellerin bana bir şeyler katmış olması gerekmez mi? Bence gerekir. Ama işte ben bir yıl öncesinde adamın biriyle doğum travması gibi ilginç bir konuyu konuşmuşum, tartışmışım. Şimdi bakınca o kadar acayip geldi ki. Sanki beynim boşaltılmış gibi. Sanki o cümlelerin hiçbiri bana ait değilmiş gibi. Kendimi tanıyamaz oldum.
         Acaba hafızamı mı kaybediyorum ben ya. Değişik bir şeyler işte. Allah’ım aklımı koru yarebbim. Tez zamanda da kendime gelmeme yardım et. Amin. ;)

Hiç yorum yok: