Şalanj 3

         

         Ay üşendim de üşendim bugün yazmaya. Halbuki bir de kitap bitirdim az önce. Kitap bloguma da onun yorumunu yazmam lazım. Duş almam, bulaşık yıkamam, bir şeyler yemem de lazım. Lazım da lazım ama hala keyfim yok. Boğaz ağrısı epey azaldı, az acıyor yutkunurken ama bu kez de öksürük başladı. Ciğerlerim sökülecek sanki. Geçse de kurtulsam.

         3- Yedi yaş pantolonunu bulsak cebinden ne çıkardı?

         Bu soruyu birkaç gündür düşünüyorum. Eskiden beri cebimde bir şey olması beni rahatsız eder. Ama illa birkaç şey de olur. Bir kere bez mendil olurdu. O zamanlar –daha okula gitmiyorken bile- hep yanımda taşırdım. Güzel bir alışkanlık bence. Ne olur ne olmaz. Zaten okula başladıktan sonra tırnak kontrolü olurdu. Bezin üzerine ellerimizi koyar gösterirdik öğretmene.

         Küçüklüğümden beri renkli iplere, incik boncuklara hayranım. Görüntüleri bile içimi ısıtmaya yetiyor. Kesin cebimden küçük bir yumak ya da bir yerden bulduğum değişik bir boncuk falan çıkardı.

         Şıpsevdi sakızlarını çok severdim küçükken. Şimdilerde hem sakız çiğnemekten hoşlanmıyorum hem de artık şeker kullanmadığımdan şıpsevdiler çok şekerli geliyor ama o zamanlar bayılırdım. İçinden çıkan Love is… kağıtlarından ise koleksiyonum vardı. Hatta arkadaşlarla birbirimizde olmayanları değiştirirdik. :)

         Bu kadar sanırım. Bu soruyu kardeşime sorsanız o çok farklı şeyler sayardı muhtemelen ama ben ceplerimin dolu olmasından pek hoşlanmazdım.