Bu kadar nefret dolu oluşumuzu
anlayamıyorum.
“Bıdı bıdı olacakmış. Sanki olabilecek
de…”
Bu cümleyi duyduğumdan beri aklımdan
çıkaramıyorum. Bu cümleyi söyletecek ne yapmış olabilirim. Bir hayalimin/hedefimin
olması suç mu/yanlış mı? Biri hakkında böyle cümleler kurabilecek kadar ne
yaşamış olabilirsin? Elinden neler alınmış ki başkasının başarısını
kıskanıyorsun.
Evet, istiyorum ve inanıyorum ki
olacak. Çünkü üzerinde çalışmaya devam ediyorum.
Ben öyle çok hırslı bir insan
değilimdir. Hayatta her zaman hedeflerim, planlarım olmuştur ki böyle olmasını
da seviyorum. Ama olmazsa illa o olacak diye kendimi paralamam. Ya da çokça
tembel bir insan olduğumdan bazı hedeflere ulaşmam bazen uzun zamanımı
alabilir. Olabilir. Bu benim. Yaşadığım da benim hayatım. Mesela bir sınavı
geçemediğimde üzülürüm. Yaptığım hatalara, bu kadar hırssız bir insan oluşuma
üzülürüm. Yapabilecekken tembelliğimden yapmıyor oluşuma üzülürüm. Ama yine de
o hırs gelmez içime. Demek ki şu an onun zamanı değil derim çokça da.
Amaa…
Bir şey var ki işte o hırs yapıyor
bende. O da bir başkasının konuşması. “Bıdı bıdı olacakmış. Sanki olabilecek de…”
Bunu söyleyebilecek haddi kendinde bulabilmesi. İşte bu cümleyi duyduğum andan
beri aradığım o hırs bende artık. Yalnız ben zaten o’yum. Sadece tasdiklenmesi
gerekiyor.
Böyle bir olayı daha önce de
yaşamıştım. İsmi lazım değil bir vatandaş üniversite sınavına hazırlanmak için
işimi bırakıp, dersaneye başladığımı görünce “Sanki kazanabileceksin de… bıdı
bıdı…” diye bir cümle kurmuştu. Canımı çok yakmıştı bu cümle. Hayallerimin peşinden
gitmek istemem suç mu diye düşünmüştüm yine. Şükürler olsun okudum da
üniversiteyi.
İşte o gün o cümleyi de duyunca içim
acıdı, canım yandı. Neden, dedim. Zor muydu “İnşallah başarırsın.” demek. Neden
illa küçümsemek.
Anlayamıyorum.
Yine bir şeylere hazırlanıyorum. Bir şeyler
için çalışıyorum ve inanıyorum ki ben çalıştığım ve inandığım sürece
yapamayacağım şey yok. Biliyorum ki olacak. Yeter ki inancım solmasın. Amin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder